Herinner je je nog de tijd dat je vrij, spontaan en zorgeloos door het leven ging. Je had zelfvertrouwen, innerlijke rust en was helemaal ok met wie je was... Ja, toen je nog een kind was, een kind dat vrij geboren werd.
Op een bepaald moment in je leven kwam er een rationeel element - met de beste bedoelingen - om de vrije spontane en liefdevolle kern – het vrije kind dat je was - te beschermen tegen de buitenwereld en tegen de blik en de kritiek van anderen; toen dat element in je leven kwam ben jij je beginnen aanpassen en ben je jezelf een beetje verloren.
Dat element is jouw perfectionismepatroon. Een patroon in jou dat handelt vanuit de angst om niet goed bevonden te worden, om er niet bij te horen, om uitgesloten te worden. Als kind al streefde je naar perfectie, zodat je zou bevestigd worden en erkend. En daar werd je als kind ook nog eens om geprezen.
Jouw perfectionismepatroon is beginnen functioneren als een overlevingsmechanisme, is meer en meer plaats beginnen innemen zodat dat jij door anderen werd (wordt) aanvaardt.
Op zich wel fijn, maar wat is de kostprijs hiervan?
