Deel dit bericht
- Bas Smeets

Monsters in je hoofd

Belemmerende gedachten

 

Dromen, grote plannen maken, van je passie je werk maken en eindelijk doen wat je altijd al wilde! Ah! Als dat toch eens zou kunnen!

Zo denken we vaak! Maar...

Waarom zou het eigenlijk niet kunnen? Waarom zouden we niet groot kunnen dromen en dat ook realiseren?

Nou, de voornaamste reden is, omdat jij grote monsters in je hoofd hebt. Monsters die rondspoken en je allerlei dingen proberen wijs te maken.

 

“Dat lukt jou toch niet"

“Je hebt niet de juiste kennis"

“Wat als het mis gaat!"

“Ben verstandig, neem geen risico"

 

Je kent ze vast wel! En zo niet, denk dan nu maar eens aan wat je ECHT het allerliefste zou doen in je leven. Die gedachte alleen al triggert iets in je. 

Iets anders doen? Verandering? Dat roept emoties op, positieve emoties maar ook ‘negatieve’. Wij mensen zijn immers gewoontedieren, iets in ons onbewuste houdt niet van verandering en wil het liefst dat alles bij het oude bekende blijft. Zelfs wanneer dat oude bekende helemaal niet zo geweldig is!

En precies dan worden je monsters wakker. Het is hun taak om je zogenaamd te ‘beschermen’. Ervoor te zorgen dat je geen risico’s neemt of domme beslissingen maakt waar je later spijt van krijgt.

 

Waarom doen ze dat?

Stel je voor je staat op het punt om iets te veranderen in je leven, bijvoorbeeld een nieuwe carrière keuze te maken of je eigen bedrijf te starten.

Op zo’n moment wordt je toekomst als het ware een leeg blad papier. Je weet immers niet hoe het zal gaan nadat je die keuze gemaakt hebt, het is een heel nieuw hoofdstuk voor je. 

Maar juist daarmee kan ons menselijk brein niet zo goed omgaan. We willen een stukje zekerheid, we willen weten hoe die toekomst er uit gaat zien, een beeld van ons zelf kunnen maken in dat nieuwe leven. En dus gaan we dat lege blad papier dat voor ons staat opvullen.

En wat gaan we als risico mijdende mens eerst zien? Precies, wat er allemaal fout kan gaan. Waarom? Dat doen we nou eenmaal, het zit in ons DNA!

Het is dus helemaal niet erg dat die monsters in je hoofd rondspoken, dat doen ze bij ons allemaal.

Belangrijk is welke betekenis jij er aan geeft en of je er te veel naar luistert.

 

Hoe werkt dat dan precies?

Wij geven zelf betekenis aan onze gedachten. Een soort innerlijke rechter oordeelt bij elke gedachte automatisch “dit is belangrijk”, of “dit is niet belangrijk” en gebaseerd op dat oordeel maakt ons onbewuste een inschatting van de kans dat de uitkomst van een bepaalde actie positief of negatief is.

Het is alsof je in het casino zit en er constant statistische kansberekeningen plaats vinden. Alleen is wat je kunt winnen geen geld maar levenskwaliteit.

Er is echter een groot probleem met die innerlijke rechter: Hij is niet onpartijdig en gemakkelijk beïnvloedbaar. Door wie? Juist, die monsters in je hoofd.

In het kort samengevat: we zijn zeer slechte toekomstvoorspellers wanneer er belangrijke dingen op het spel staan.

 

Hoe doden we die monsters?

Niet, we laten ze er lekker zijn! Ze gaan namelijk toch niet weg. Als we er tegen vechten worden ze alleen maar sterker.

Hoe gaan we er dan mee om zodat ze ons niet saboteren? Ook al hebben we die beperkende gedachten, uiteindelijk is het onze eigen keuze of we er naar luisteren of niet.

Een van de belangrijkste lessen die ik ooit gekregen heb van een mentor was: “Geloof je eigen gedachten niet”. Hij zei altijd: “Bedank die gedachten dat ze er zijn, vecht er niet tegen, maar doe uiteindelijk gewoon wat je moet doen."

Je maakt ze onschadelijk door ze te zien voor wat ze zijn: gebakken lucht, constructies van je mind gebaseerd op slechte kansberekening.

 

Bas Smeets

Voor A-Lissome

 

Over de auteur

Bas Smeets is een ervaren Coach en Trainer die zich vooral richt op mensen die vast zitten in een baan die niet meer bij hun past. Hij helpt gemotiveerde mensen zichzelf en hun passie te (her)ontdekken, daar vorm aan te geven en mentale en emotionele blokkades op te lossen. Via zijn website biedt hij online coaching en trainingen aan.

 

#zelfsabotage #versterkendegedachten