Het klinkt misschien heel raar als je het zo in de subtitel ziet staan, en toch is het een simpele en efficiënte manier om informatie te verzamelen. Je vertelt gewoon aan zoveel mogelijk mensen wat je wenst en op welk obstakel je botst om je wens waarheid te maken. Meer is er niet aan. De mensen die je inlicht kunnen familie, vrienden, collega’s, … zijn en je kan er zelfs sociale media voor inschakelen.
Een aantal voorbeelden
- Je wilt een artikel schrijven over mensgerichte bedrijfsculturen en wilt Torfs daarin opnemen maar je weet niet hoe je Wouter Torfs kan bereiken – wie kan je in contact brengen of de contactgegeven van Wouter Torfs bezorgen?
- Je wilt graag professioneel coach worden maar ziet het bos door de bomen niet wat betreft het opleidingsaanbod – wie kan je een kwalitatieve korte selectie van opleidingsinstituten bezorgen?
- Je wilt na 10 jaar in business consulting graag een rol opnemen in HR maar je hebt geen ervaring, wel bakken goesting – welke bedrijven staan hiervoor open en wat moet je eventueel ondernemen om meer kans te maken?
- …
Het lijkt misschien magie en toch… het triggert bij de ander de nood om jouw probleem (mee) op te lossen.
‘Hoe werkt dat dan?’ denk je misschien. Wel als ik je vertel dat ik een artikel wil schrijven over mensgerichte organisaties en dat ik Torfs daarin wil opnemen dan zeg je waarschijnlijk ‘oh tof, veel succes’. Als ik mijn probleem toevoeg krijgt dit een hele andere dimensie. Dan vertel ik je dat ik een artikel wil schrijven over mensgerichte organisaties en dat ik Torfs daarin wil opnemen maar dat ik Wouter Torfs helemaal niet ken en dus met hem in contact wil komen. Voel je het verschil? De mensen aan wie je je wens én je obstakel vertelt zullen in probleem oplossende modus springen.