Deel dit bericht
- Tine Vos

Dromen we niet allemaal van vrijheid, autonomie en geluk?

Dromen van autonomie, vrijheid en geluk

 

Hebben jullie donderdag 19 februari terzake op canvas gezien? Ik was enorm blij met die uitzending. Het ging namelijk over een onderwerp dat me zeer nauw aan het hart ligt. Hoe kunnen ondernemers hun medewerkers aan het bedrijf binden? Waarmee kunnen ze hun medewerkers gelukkig maken? Waarmee zorgen ze ervoor dat mensen met plezier naar hun werk komen en het ziekteverzuim daalt? Voor mij draait dit allemaal rond vrijheid en autonomie.

Zoals te zien was in de uitzending van Terzake is dat niet zo moeilijk. En aan de andere kant toch weer wel. Want op die manier moeten we als het ware een hele cultuurverandering in het bedrijf teweegbrengen. Nu zijn medewerkers immers gewoon dat ze opdrachten krijgen van bovenaf. Er worden allerhande managersfuncties gecreëerd, die allemaal aan elkaar rapporteren. Als je kijkt naar de welvaart waarin we nu leven, heeft dit systeem altijd goed gewerkt. Maar is het niet tijd voor iets nieuws?

 

Als voorbeeld ga ik het hebben over het Braziliaanse bedrijf Semco. Dankzij het wereldkampioenschap voetbal van 2014 weten we allemaal wat een drukke stad Sao Paulo is. In deze stad bevindt zich het bedrijf Semco SA. Richardo Semler nam in 1980 op de leeftijd van 21 jaar het bedrijf van zijn vader over. Zijn vader boodt hem die kans omdat er grote conflicten waren ontstaan tussen vader een zoon. Al in de jaren 90 nam Time magazine Ricardo Semler op in de top 100 van de beste ondernemers van de wereld. Wat is ze zo speciaal aan Semco? In 1982 maakte het bedrijf US$ 4 miljoen winst en in 2003 (en val niet van uw stoel) groeide die winst naar US$ 212 miljoen.

Het bedrijf Semler SA heeft een zeer open managementstijl. Mensen zijn er gelukkig en er zijn nooit stakingen. Iedereen mag te allen tijde de directievergadering bijwonen en elke aanwezige heeft een stem. Je moet weten dat het bedrijf meer dan 1000 medewerkers heeft. Ricardo Semler heeft in de loop van zijn loopbaan al verschillende managerslagen afgeschaft. Waardoor hij ondertussen zelf ook ‘overbodig’ is geworden. Hij hecht veel belang aan het evenwicht tussen werk en vrije tijd, zeker voor zijn medewerkers. Zelf komt hij nog maar nu en dan op zijn bedrijf.

Ricardo Semler gelooft sterk in verantwoordelijkheidszin en moedigt elke medewerker aan om zijn verantwoordelijkheid op te nemen. Hij spreekt zelfs van de illusie van de controle. Toch is er een vorm van controle. Deze controle is de sociale controle. Zo mogen medewerkers hun eigen loon bepalen. Er wordt openlijk gecommuniceerd over het salaris. Maar net door die sociale controle geeft niemand zichzelf een buitensporig salaris.

De 10 basisprincipes van zijn onderneming zijn:

  1. Het bedrijf is betrouwbaar en geloofwaardig

  2. Eerlijk en transparantie waarderen boven alle tijdelijk belangen

  3. Er wordt altijd een balans gezocht tussen korte en lange termijn belangen

  4. Het bedrijf levert producten en services die door de klant erkend worden als de beste op de markt aan de beste prijs

  5. Het bedrijf bedient klanten met service en verantwoordelijkheid. Dit heeft voorrang op de winst

  6. Het bedrijf stimuleert de creativiteit en ondersteunt de durver

  7. Het bedrijf spoort iedereen aan te participeren en de beslissingen van bovenaf in twijfel te trekken

  8. Het bedrijf zorgt voor een informele en aangename omgeving met een professionele houding die vrij is van vooroordelen

  9. Het bedrijf zorgt voor een veilige arbeidsomgeving en de controle van de industriële processen om het personeel en de omgeving te beschermen

  10. Iedereen heeft de moed om de eigen fouten te erkennen en te begrijpen dat alles altijd beter kan

 

Er is een zeer grote financiële openheid. Om de 3 maanden moet elke afdeling haar financiële rekeningen kenbaar maken. Semco heeft speciale computerprogramma’s zodat iedereen de mogelijkheid heeft om die rekeningen te begrijpen en te interpreteren.

Het bedrijf werkt met flexibele werkuren. Toen Ricardo Semler de tikklok probeerde af te schaffen was de vakbond het daar niet mee eens. Zij wilden de tikklok behouden. Nu weten de medewerkers dat ze hun eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. Het was net de vakbond die het ‘oude systeem’ in stand wilde houden.

Net als Ricardo Semler geloof ik in vrijheid, autonomie en zelfleiderschap voor iedere medewerker. Als dat in een groeiland zoals Brazilië kan, waarom dan niet in een land waar mensen allemaal hoog opgeleid zijn?

 

Tine

Voor A-Lissome

 

Over de auteur

Mijn naam is Tine Vos. Ik ben gepassioneerd door personeel en vooral hoe bedrijven kunnen groeien door meer vrijheid en autonomie aan hun bedrijf te geven. Ik droom van een bedrijfsleven waar iedereen kan werken volgens zijn eigen talenten.

Ik heb een bedrijf: ‘De Gemotiveerde Medewerker’ en begeleid ondernemers van KMO’s in het vinden en het behouden van de ideale medewerker.

Ik heb meer dan 10 jaar ervaring als HR- Manager. Net zoals Ricardo Semler had ik conflicten met mijn vader over het leiden van het bedrijf. Maar in tegenstelling tot de vader van Ricardo Semler besloot mijn vader niet om het bedrijf aan mij te schenken ;-). Daarom ben ik maar mijn eigen bedrijf begonnen.

Ik hou van Scandinavië, de zon en sneeuw, lezen en mensen. Mensen gelukkig maken zie ik als mijn levensmissie, één voor één, niet allemaal tegelijkertijd.

Je kan me vinden op mijn website, Facebook, Linkedin of Twitter.

 

#autonomie #geluk #verantwoordelijkheid #vrijheid