De keerzijde van creatief uitstelgedrag.
Iedereen kan enorm creatief zijn... vooral als het hem past. Bijvoorbeeld in het verzinnen van enkele vluchtklussen, zodat je die ene “lastige” taak achteruit kan blijven schuiven. Wat we soms allemaal niet zouden doen om toch maar te vermijden om aan een bepaalde taak te beginnen.
Creatief uitstelgedrag
Dit fenomeen is uiteraard niets anders dan het gevreesde uitstelgedrag. We moeten taak X uitvoeren en hebben hier – om welke reden dan ook – geen zin in. Het kan lastig zijn, saai, moeilijk, verwarrend, enz...
We zien er tegenop om eraan te beginnen, en sussen ons geweten door snel nog wat andere taken af te handelen. Typische voorbeelden van vluchtklussen zijn "nog even iemand opbellen" of “nog even opruimen, zodat ik in een nette omgeving eraan kan beginnen”.
Hoewel ik geen bezwaar heb tegen een clean desk, het opruimmoment dient hier om iets anders uit te stellen.
En hoe meer vluchtklussen je doet, hoe langer je het uitstelt, hoe minder motivatie je hebt om taak X aan te vatten. "Ik heb tenslotte zoveel andere dingen gedaan...dus dat zit eigenlijk wel goed." verzeker je jezelf.
Een klein stemmetje in ons binnenste hoopt soms ook dat er tijdens het opruimen iets onverwachts tussenkomt, zodat je plots “geen tijd” meer hebt om het vandaag te doen. Herkenbaar?
Oef, het is van de baan – of toch voor vandaag.
Wel... ik dacht het niet.
De keerzijde van de medaille
Positief is dat een aantal kleinere taken ondertussen gedaan zijn. Het waren misschien niet de meest dringende of belangrijke, maar ze zijn wel afgewerkt. Bij de volgende creatieve ronde zal je wel enkele nieuwe vluchtklussen moeten verzinnen.
Het nadeel is dat taak X nog altijd als het Zwaard van Damocles boven je hoofd hangt. De menselijke geest streeft altijd naar voltooiing, en omdat taak X niet werd afgewerkt blijft het in je hoofd spoken. Ten gepaste en ongepaste tijde schiet het je te binnen als belangrijk actiepunt op je takenlijst, hetgeen je motivatie en energie nadelig aantast. Je maakt je onbewust zorgen in plaats van zorgeloos van de dag te genieten.
Eating the frog
Deze titel klinkt niet meteen als het meest smakelijke vooruitzicht? Terecht, dat is de bedoeling.
Net zoals werken aan taak X niet onmiddellijk het meest aangename vooruitzicht biedt.
Het “Eat the frog” principe zegt dat je de dag moet beginnen met de moeilijkste en/of belangrijkste taak. Als je eerst jouw dagelijkse kikker opeet, dan kan er je overdag niet veel slechter overkomen.
Door het afwerken van deze taak, creëer je ook een gevoel van voltooiing en voldoening. Hierdoor hoef je je geen zorgen meer te maken en krijg je energie voor de rest van de dag.
Je kan de ganse dag genieten van de positieve resultaten en effecten van de weggewerkte kikker-taak.
Call to action
Nu is het aan jou! Selecteer dagelijks je kikker-taak en grijp die met beide handen. Maak er werk van en geniet daarna van de extra energie en stimulans tijdens de rest van de dag.
Ter info, deze blog werd geschreven als eerste taak van de dag. Mijn kikker is doorgeslikt en ik kan nu volop genieten van mijn gezin.
Smakelijk!
Steven
Voor A-Lissome
Over de auteur
Deze gastblog werd geschreven door Steven Vandenabeele. Hij is, net als ik, gepassioneerd door de persoonlijke groei van mensen. Zijn slogan is 'Unlock your potential!'
Hij verzorgt interactieve trainingen, workshops en keynotes over communicatie, leiderschap, productiviteit en presentatievaardigheden.
Steven heeft meer dan 15 jaar ervaring in het leiden en begeleiden van mensen en projecten. Deze praktijkervaring gebruikt hij om zijn sessies te kleuren met zeer herkenbare voorbeelden.
Hij is eveneens senator van Junior Chamber International, bestuurslid van de Professional Speakers Association Belgium en lid van het kerncomité van Coach Café West-Vlaanderen.
Meer info via www.stevenvandenabeele.be
Te volgen via Twitter
#uitstelgedrag #calltoaction #actie #energie
