Onze opvoeding
Het begint vaak met "de eerste van de klas (moeten) zijn", "en liefst 6 jaar na elkaar in de lagere school, daar was er een speciale prijs aan verbonden", om niet te spreken van “de grootste onderscheiding halen op de unief”. Herken je de stemmetjes van je ouders? En misschien ook die van de juf op de lagere school met haar onverbiddelijke uitspraken over je “slechte” prestaties, met als symbool de rode kogelpen …. En ook de lovende stemmen over die goede cijfers op je rapport. Al die stemmen die van jou ooit een perfectionist maar ook een angstig iemand hebben gemaakt, iemand die het altijd beter wil (moet) doen dan de anderen, die “eruit” wil springen, die zich wil onderscheiden, …
Onze bedrijfscultuur
Als je dan eenmaal de stap hebt gezet naar de “actieve” wereld, ben je wellicht terecht gekomen in een prestatiegerichte cultuur, waarin alles altijd beter en sneller moest, waar verticale carrières – de ladder op - het enige normaal waren (the only way is up!), met piramidale structuren en hiërarchische organigrammen, waar je vooral "carrière moest maken", met al dan niet expliciete regeltjes als "voor je veertigste directielid worden, anders is het te laat" .... Herken je dit ook?
En werden al die stemmetjes al snel de jouwe? Jouw eigen denk- en referentiekader?
Onze westerse cultuur
Normaal ook, omdat onze westerse maatschappij gekenmerkt wordt door een gevoel van nooit genoeg te hebben: we moeten altijd winnen (professioneel maar ook privé), carrières moeten in stijgende lijn gaan, bij elke stap die we zetten moeten we altijd meer verdienen, alles wat we ondernemen moet een succes zijn, … We willen altijd meer hebben en dus ook doen! Wie hieraan niet beantwoordt is een “loser” in een maatschappij waar status en uiterlijke tekenen van succes de maatstaf zijn; waarin de blik van anderen belangrijker lijkt te zijn dan ons eigen geluk en soms ook van onze gezondheid.
Want staan we eigenlijk ooit stil bij het feit of we dit allemaal zelf wel willen? Is het pad dat we volgen ons eigen pad, of volgen we een pad dat anderen voor ons hebben uitgestippeld?
Het taboe van demotie
En dan komt er op een dag de mededeling dat je - in het kader van een herstructurering - "een stap terug moet zetten" of het bedrijf moet verlaten. Het overkwam me zo’n drie jaar geleden, op 12-12-12 … om 12 uur. En daar kwamen voor mij opnieuw heel wat stemmetjes. “Als ik een stap moet terugzetten
-
wil dat zeggen dat ik niet goed genoeg ben,
-
ga ik uitgesloten worden uit bepaalde netwerken,
-
ga ik nooit meer een leuke job vinden,
-
ga ik financiële problemen krijgen,
-
gaan ze me een “loser” vinden, ...”
En daarom, omwille van al die stemmetjes, is een stap terugzetten nog altijd een taboe-onderwerp zowel voor werknemers als voor werkgevers en voor de maatschappij. Of je nu zoals ik gedwongen wordt tot demotie, of dat je zelf vraagt om een stapje terug te zetten, demotie lijkt iets te zijn dan niet logisch is, niet normaal, zelfs een beetje vies, iets waar al zeker niet te veel over gepraat wordt.
En als we het roer eens zouden omgooien?
Als we het eens andersom zouden bekijken? Als we “altijd meer, beter en hoger” zouden vervangen door “gelukkiger, echter, …”? Als we een stap terugzetten zouden bekijken als een geschenk? Een stap die je toelaat om:
-
dichter bij jezelf te komen,
-
tijd te maken voor introspectie,
-
nieuwe passies te ontdekken of oude passies te herontdekken,
-
in harmonie te leven met je innerlijk kompas,
-
in balans te zijn met de levensfase waarin je je bevindt
-
beter in je kracht te staan,
-
te aanvaarden dat “goed” goed genoeg is
-
te zijn in plaats van te doen
-
te ont-moeten.
Omdat ik het taboe dat nog altijd heerst rond demotie wil doorbreken en ook anderen inspireren met mijn verhaal, schreef ik er een boek over (een kinderdroom die eindelijk uitkwam!). In “Een stap terug? Ik denk er niet aan!” vertel ik
-
hoe deze ongewone loopbaanwending mijn leven heeft veranderd, hoe ik uit mijn comfortzone moest stappen en mijn magic zone kon ontdekken
-
hoe je als medewerker alle hendels in handen hebt om van deze loopbaanstap een positief verhaal te maken
-
waarom een stap terugzetten in je loopbaan niet perse frustrerend hoeft te zijn.
Brigitte
Voor A-Lissome
Over de auteur
Na mijn studies als licentiate Romaanse filologie kwam ik eerder toevallig in een grote Belgische financiële instelling terecht, waar ik gestaag en succesvol een diverse loopbaan opbouwde. Ik nam de ene trede van de ladder na de andere, steeds naar omhoog. Ik ontdekte er een totaal onbekende wereld die mijn nieuwsgierigheid en leergierigheid stimuleerde. En toch voelde ik me niet helemaal happy. Maar ik deed door, want alles ging toch goed?
Rond 2000 kwam ik in diezelfde financiële instelling in de HR-wereld terecht. Ik ontdekte er nieuwe facetten, werd benoemd tot senior manager, kreeg nieuwe kansen, begeleidde heel wat herstructureringen en voelde dat ik stilaan dichter kwam bij wie ik was en wat ik wilde. Maar toch nog niet helemaal.
De echte doorbraak kwam er in 2012 toen het HR-departement werd geherstructureerd en ik de boodschap kreeg dat ik een stap moest terugzetten of dat ik het bedrijf mocht verlaten. En harde noot om te kraken. En toch kwam toen de meest boeiende periode van mijn loopbaan en mijn leven op gang. Zonder deze loopbaanwending zou ik een aantal dingen over mezelf nooit ontdekt hebben, zou ik een aantal dingen nooit gedaan hebben, zouden een aantal deuren nooit zijn opengegaan. Ik ontdekte mijn passie voor duurzame inzetbaarheid, levenslang leren, loopbaancoaching, veerkracht, authentiek leiderschap en … schrijven. Ik ontdekte ook mijn missie: mensen inspireren om zichzelf te ont-dekken en te appreciëren en hen helpen op hun groeipad naar "heelheid” en authenticiteit. Ik startte een opleiding tot coach en schreef een boek over mijn ervaring met demotie.
Ik doe aan loopbaanbegeleiding, geef lezingen en organiseer binnenkort ook workshops over deze topic. Je kan ook terecht op mijn website www.brigitteballings.be met als ondertitel “Als een stap terug in je loopbaan een nieuwe start wordt”. Ik ben ook actief – onder mijn eigen naam - op Twitter, LinkedIn en Facebook.
Mijn boek “Een stap terug? Ik denk er niet aan!” is verschenen op 24 mei 2016 en is verkrijgbaar in de (internet) boekhandel of via www.witsand.be. (ISBN 978 94 9201 140 4 -22,50 euro).
#demotie #eenstapterug
