‘Talen…daar is uw dochter goed in.’ Met dat verdict moesten mijn ouders en ik het indertijd stellen, toen ik geen idee had welke richting ik moest kiezen op 17-jarige leeftijd. Ik had nl een grote leerhonger en was ook een voorbeeldige leerling. Behalve in wiskunde dan, maar dan blijft er nog veel over. Hoe kies je dan wat je met de rest van je leven gaat doen?
Vertaler-Tolk Frans-Portugees werd het, in Brussel. Ah ja, want Romaanse of Germaanse in Leuven, Gent of Limburg leek mij behoorlijk saai. Veel medeleerlingen gingen daar studeren en hen was ik ondertussen beu na 6 jaar katholiek lyceum. Hoe verder ik van hen weg kon, hoe beter. Niemand van mijn jaar ging naar Brussel, dus daar ging ik naartoe.
Tolken bij de Europese Unie, dat leek me wel wat. Portugal kwam er net bij en heel weinig mensen kenden die taal toen: werk verzekerd dus. Werken bij de EU stond ook garant voor een goed loon, niet onbelangrijk in die tijd – jaren 90 toen alles nog kon – en veel geld verdienen lijkt sowieso interessant als je aan het begin van je volwassen, zelfstandig leven staat.
Wat me bovenal inspireerde was een rolmodel, de oudere dochter van vrienden van mijn ouders, die heel fijn kon vertellen over haar avonturen als student en over haar dromen. Zij studeerde Vertaler-Tolk aan de school waar ik ook naartoe zou gaan. Ik wilde namelijk ook zo’n interessant leven met zoveel nieuwe prikkels, ik wilde gaan ontdekken en écht leren leven. En als Christel het daar zo fijn vond, dan zou ik het ook wel fijn vinden. Dacht ik…
Dat ik vanuit mijn hart liever theater aan Studio Herman Teirlinck, of Film-Video aan Sint Lucas ging studeren, blokkeerde ik voor mijn eigen gemak uit mijn hoofd. Terwijl ik me altijd fantastisch voelde in het gezelschap van creatieve mensen en zelf een niet onverdienstelijk muzikante was, gaf ik redenen om niet voor creatieve opleidingen te kiezen gewoon meer aandacht. Zo eenvoudig kan je jezelf bedriegen door middel van een rationeel proces.
Na enkele maanden kwam ik erachter dat studeren in Brussel absoluut een verrijking voor mijn leven betekende.
De studierichting echter, die lag me minder. De talen wel, daar niet van. Maar dat economie zo’n zwaar vak ging zijn, had ik onderschat: ik had er niet bij stilgestaan dat die materie zo belangrijk zou zijn als tolk. Ik kreeg in de Latijnse nooit eerder economie en het was ‘een buisvak’ aan de tolkenschool die ik frequenteerde, een manier om het kaf van het koren te scheiden. Kaf, dat was ik dus…daar ging mijn zelfvertrouwen, na heel mijn leven gehoord te hebben een briljant student te zijn. Quod non… (hetgeen niet het geval is).
Bovendien werd het me langzaamaan duidelijk wat het beroep van tolk precies inhield: letterlijk nazeggen wat iemand anders je voorkauwt, maar dan in een andere taal: zo voelde het toen voor mij. Met alle respect voor de tolken, want nu weet ik ook wel dat het veel meer is dan dat. Bepaald geen fijn perspectief voor iemand die toen liefst van al voor een groep mensen stond om met hen te discussiëren, te communiceren, of voor hen toneel te spelen of te musiceren, hen te inspireren en enthousiasmeren, het maakte niet uit, als het maar iets creatiefs, iets van mezelf mocht zijn waarmee ik mensen kon raken. Toch niet zomaar letterlijk iets nazeggen?
Ik maakte alle KLASSIEKE FOUTEN:
Ik keek naar wat mijn VAARDIGHEDEN waren, welke zaken ik GOED KON. Wat ik me beter had afgevraagd, was of ik dat ook GRAAG ZOU DOEN, of mijn hart sneller ging slaan bij de gedachte aan wat ik overwegend met de rest van mijn leven zou doen en in welke wereld, in welke context ik zou terecht komen. Ik had – in alle eerlijkheid – geen idee wat die job eigenlijk inhield toen ik aan de studie begon. Eigenlijk had ik me daarover onvoldoende bevraagd. Ik was weliswaar erg onder de indruk van die grote gebouwen in Brussel, maar toen ik daaraan gewend was en er eenmaal binnen liep, overviel mij vooral een gevoel dat ik daar zo snel mogelijk buiten moest. Om over het openbaar vervoer, de metro die ik daar naartoe moest nemen, de armoede die ik zag in de stad en die me diep raakte nog maar te zwijgen… . Of ik me wel zou kunnen vinden in het beleid van mijn toekomstige potentiële werkgever, daar had ik nooit bij stilgestaan.
Ik koos bovendien WEG VAN iets, in plaats van bewust te kiezen voor iets.
Verder PROJECTEERDE IK DE DROOM VAN IEMAND ANDERS OP MEZELF. Dat was echter haar droom, niet de mijne en we hebben heel verschillende persoonlijkheden.
MIJN EIGEN DROOM NEGEERDE IK want ‘dromen betalen geen rekeningen’ dacht ik toen, één van de VELE BELEMMERENDE OVERTUIGINGEN die me niet bepaald hielpen en die absoluut geen feitelijke observaties waren. Hoewel mijn ouders me vooral aanmoedigden om wel voor mijn dromen te gaan, was het vooral de rest van de omgeving die zo’n impact had op mijn beslissingsproces – leerkrachten, CLB, meningen van andere leeftijdsgenoten,… - dat ik dat niet durfde.
We keken in die tijd vooral naar ‘IN WELK BEROEP ZIT TOEKOMST?’ in plaats van te kijken naar ‘wat zijn mijn talenten en in welk beroep kan ik mijn talenten optimaal inzetten'? Talenten zijn iets anders dan vaardigheden, want vaardigheden kan je aanleren en aangeleerde vaardigheden kosten je soms veel energie, ook al ben je er goed in! Op termijn vreet dat aan je energiebalans. Dit is een grote valkuil voor mensen die goed zijn in veel zaken, de ‘creatieve generalisten’.
Nooit stelde ik me de vraag wat ik eigenlijk wilde doen met mijn leven. Ik DACHT ENKEL IN TERMEN VAN EEN STUDIERICHTING DIE ZOU LEIDEN TOT EEN BAAN.
Wat ik betreur, is dat vandaag veel studenten nog altijd op deze manier hun studierichting kiezen en daaraan gekoppeld hun toekomstige levensloopbaan.
Met als gevolg dat ik vandaag als levensloopbaancoach – een heel bewuste keuze, na heel wat professionele omzwervingen – heel veel mensen begeleid die het leven leiden dat iemand anders voor hen had uitgestippeld of dat ‘door omstandigheden’ op hun pad is gewaaid. Het is echter zelden een bewuste, eigen keuze…Zij voelen zich acteur in hun leven, in plaats van regisseur van hun leven en willen heel graag kantelen naar een professioneel leven dat hen meer voldoening schenkt. Meestal begint het te knagen op een kantelpunt in hun leven waarop ze zich afvragen: ‘hoe ben ik hier beland en is dit het nu voor de rest van mijn leven?
Sta jij voor een studiekeuze?
Sta jij op een professioneel kantelpunt en wil je kantelen naar een leven dat meer voldoening schenkt? Deze tips helpen je op weg:
Wat is jouw favoriete denkstijl, wat is jouw breinvoorkeur? Ben je iemand die bij voorkeur vanuit het geheel naar de details toe werkt, chaos niet schroomt, houdt van creativiteit en /of mensen, of ben je net iemand die kickt op wetenschap, structuur en logica? Neethling Brain Instruments © is een geheel aan vragenlijsten die jouw unieke breinvoorkeur aan het licht brengt en je toelaat heel bewust te kiezen om die vaardigheden aan te leren die jou van nature energie geven, in plaats van kosten. Wat een verschil zal dat de rest van je leven maken op vlak van energiebalans!
Vraag je af in welke omstandigheden jij op je gelukkigst bent en ga op zoek naar wat maakt dat je dan op je best bent. Toets eventueel af bij vrienden en geliefden of zij jou zinvolle feedback kunnen geven: wanneer stralen jouw ogen? Waarvoor mogen mensen jou altijd bellen en zal jij hen met plezier en vakkundigheid helpen?
Wat wilde jij als kind graag worden en wat maakt dat je daardoor aangetrokken werd? Er bestaan specifieke methoden die je helpen om hiermee aan de slag te gaan, zoals de kerntalententest.
Waar droom jij van? Wat zou je doen als geld geen bezwaar zou zijn? En wat houdt je tegen? Feitelijke redenen of belemmerende overtuigingen?
Vraag je af of het werknemerschap wel iets voor jou is. Ondernemerschap ligt jou misschien beter? Ga er dan voor. Voel je je wel ondernemer, maar heb je geen zin om met eigen centen te ondernemen? Dan kan je het als intrapreneur in een bedrijf wagen. Brandt er een missie in jou die je MOET in de wereld zetten? Dan ben je misschien wel een innerpreneur.
Denk ook eens na over welke waarden je in het leven belangrijk acht. Vertaal die waarden richting sectoren waarin je je goed zou kunnen voelen en kies dan bewust om in zo’n sector aan het werk te gaan.
Informeer je, door te praten met mensen die jouw droomjob uitvoeren, of jouw droomstudierichting volgen. Vraag hen wat maakt dat zij hiervoor kozen en toets af of dat ‘matcht’ met de persoonlijkheid die jij bent. Durf ook tot de conclusie te komen dat het voor hen wel werkt, maar wellicht voor jou niet. Of andersom!
Durf experimenteren. De tijd dat je de rest van je leven vast hangt aan je keuze, is voorbij. Leer van je ervaringen…de weg naar je doel is minstens zo belangrijk als je einddoel.
Praat met mensen. Ook als je het nog niet goed weet: alleen door vragen te stellen, zal het je duidelijker worden. Durf te vragen en durf je kwetsbaarheid tonen.
Begin met het einde voor ogen. Wat wil jij dat mensen over jou vertellen op de koffietafel van je begrafenis? En wat kan jij dan best met je leven doen om daarvoor te zorgen? Op welke manier kan je dat gegeven in jouw professioneel leven doen passen?
Ik koos na het eerste niet geslaagde jaar voor een Bacheloropleiding Toegepaste Communicatie die me al veel beter lag wegens veel praktischer georiënteerd, veel breder ook. Mijn grote droom – Sint Lucas, Studio HT, of andere creatieve studies – werd opgeborgen, ik koos ervoor mezelf te bewijzen op de werkvloer, startte onderaan de ladder als receptioniste en werkte me via regelmatig veranderen van werkgever op tot HR-manager, Communicatiemanager en Organisatie-adviseur, waarna ik besliste dat het tijd was om mijn missie als innerpreneur in de wereld te gaan zetten. 27 jaar na mijn originele studiekeuze werd Kantelpunt geboren en vandaag ga ik als Kantelaar door het leven.
Mijn eigen parcours is een voorbeeld van hoe het ook kan, allesbehalve volgens de standaardnorm! Mijn ervaringen met heel veel zoeken en best wat vallen en opstaan, maken mij tot een erg invoelend begeleider van creatieve generalisten, duiveltjes-doe-al-die-kiezen-verliezen-vinden, beelddenkers die – niet zelden wegens schoolmoeheid - selfmade mannen- of vrouwen werden en andere mature zinzoekers die van een professioneel kantelpunt een opportuniteit voor persoonlijke groei willen maken.
Hen begeleid ik graag, net als studenten die meteen van bij de start helderheid willen over wat nu echt bij hen past. Welkom!
Ilse
Voor A-Lissome
Over de auteur
Ilse werkt als Kantelaar voor Kantelpunt. In haar streven naar een bezielde maatschappij waarin ieder individu zich gewaardeerd voelt omwille van zijn of haar unieke bijdrage, bezorgt zij individuen inzicht in wat hun unieke bijdrage dan wel is, als levensloopbaanbegeleider. Jong geleerd, is oud gedaan, daarom richt zij zich ook op studenten die aan het begin van hun professionele loopbaan staan. Daarnaast helpt ze mensgerichte bedrijven en organisaties kantelen naar een waarderende organisatiecultuur: als verzamelplaatsen van mensen zijn bedrijven immers de gedroomde plek om ieder's bijdrage op gepaste wijze te waarderen. Medewerkers die zich gewaardeerd voelen, kunnen bergen verzetten en zijn veel gelukkiger!
Wie op een kantelpunt staat en wil kantelen naar een professioneel leven dat meer voldoening schenkt, kan inspiratie opdoen op www.kantel.be.
#studiekeuze #energie